Tres métodos de fundición de tubos de ferro fundido

As tubaxes de ferro fundido producíronse mediante varios métodos de fundición ao longo do tempo. Exploremos as tres técnicas principais:

1. Fundición horizontal: As primeiras tubaxes de ferro fundido fundíronse horizontalmente, co núcleo do molde soportado por pequenas varillas de ferro que se convertían en parte da tubaxe. Non obstante, este método a miúdo resultaba nunha distribución desigual do metal arredor da circunferencia da tubaxe, o que levaba a seccións máis débiles, especialmente na coroa onde tendía a acumularse a escoria.
2. Fundición vertical: En 1845, produciuse un cambio cara á fundición vertical, onde as tubaxes se fundían nun pozo. A finais do século XIX, este método converteuse en práctica estándar. Coa fundición vertical, a escoria acumulábase na parte superior da peza fundida, o que permitía a súa fácil extracción cortando o extremo da tubaxe. Non obstante, as tubaxes producidas deste xeito ás veces adoecían de orificios descentrados debido a que o núcleo do molde estaba colocado de forma irregular.
3. Fundición centrífuga: A fundición centrífuga, iniciada por Dimitri Sensaud deLavaud en 1918, revolucionou a fabricación de tubos de ferro fundido. Este método implica a rotación dun molde a altas velocidades mentres se introduce ferro fundido, o que permite unha distribución uniforme do metal. Historicamente, utilizáronse dous tipos de moldes: os moldes metálicos e os moldes de area.

• Moldes metálicos: Nesta técnica, introducíase ferro fundido no molde, que se xiraba para distribuír o metal uniformemente. Os moldes metálicos adoitaban protexerse cun baño de auga ou un sistema de pulverización. Despois de arrefriar, as tubaxes recocíanse para aliviar a tensión, inspeccionábanse, revestíanse e almacenábanse.

• Moldes de area: Empregáronse dous métodos para a fundición en moldes de area. O primeiro implicaba o uso dun patrón metálico nun matraz cheo de area de moldeo. O segundo método utilizaba un matraz quente revestido de resina e area, formando o molde centrifugamente. Despois da solidificación, as tubaxes arrefriábanse, recocíanse, inspeccionábanse e preparábanse para o seu uso.

Tanto os métodos de fundición en moldes de metal como os de area seguían os estándares establecidos por organizacións como a Asociación Americana de Obras Hidráulicas para tubaxes de distribución de auga.

En resumo, aínda que os métodos de fundición horizontal e vertical tiñan as súas limitacións, a fundición centrífuga converteuse na técnica preferida para a produción moderna de tubos de ferro fundido, garantindo uniformidade, resistencia e fiabilidade.